ทานยาหลังอาหารแล้วดื่มน้ำตามมากๆ -จิราภรณ์ วิหวา (2553)

13 เรื่องสั้นบำบัด สำหรับคมไม่ถนัดการฟูมฟาย บันทึก ขณะหนึ่ง ของจิราภรณ์ วิหวา ที่ในปัจจุบันได้ปลดปล่อยความรู้สึกนั้นออกไปอย่างหมดสิ้นแล้ว

เคยได้ยินคำถามมั้ยว่า "เราผ่านช่วงนั้นมาได้ยังไงวะ"

เวลาเปลี่ยน คนย่อมเปลี่ยนแปลง เติบโตทั้งร่างกายและจิตใจ

หนังสือเล่มนี้เสมือนเกราะชั้นดีสำหรับคนชอบกระทำความหว่องและยังมูฟออนไม่ได้

การบันทึกเรื่องราวในหนังสือเล่มนี้ทำให้เข้าใจถึงชีวิตว่า เราผ่านและจะไม่กลับไปเป็นช่วงชีวิตนั้นอีกแล้ว

ทานยาหลังอาหารแล้วดื่มน้ำตามมากๆ ในความหมายประโยคแบบตรงๆ ตัวอาจดูธรรมดานัก หากคุณได้ลองอ่านหนังสือเล่มนี้แล้วสักรอบ ทานยาหลังอาหารแล้วดื่มน้ำตามมากๆ จะกลายเป็นคำเปรียบเทียบที่มีความหลากหลายทางอารมณ์มาก มิใช่เพียงการทานยาโดยทั่วไป เสมือนโรคที่รักษาหายแล้ว การทานยายจะไม่มีผลใดๆ ต่อการรักษานั้น

การเยียวยาบางอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ ต้องเผชิญและทำความเข้าใจเอง ถึงจะหายขาด

หนังสือฮาวทู กูรูมือฉมังใดๆ ก็มิอาจช่วยได้ หากคุณไม่ช่วยด้วยตัวของคุณเอง

เราต่างยังเศร้า เราต่างยังเหงา เราค่างยังสับสน ทั้งในเรื่องของความสัมพันธ์ของผู้อื่น และความรู้สึกของตัวเอง

หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ชอบกระทำความหว่อง ทานยาหลังอาหารแล้วดื่มน้ำตามมากๆ จะยาสามัญประจำบ้าน ในวันที่คุณเศร้า เปราะบาง และมีน้ำตาได้

"บางทีก็รู้สึกว่าโลกไม่เห็นต้องมีเรา ไม่ได้ฟูมฟายนะคะ"
"ขอโทษที่พูดให้รู้สึกไม่ดี ไอ่รีโนเวตตัวเองนี่ต้องทำยังไงเหรอคะ"

เล่มนี้ผมได้มาตอนไป LIT Fest 2 เทศกาลหนังสือสนุกไฟลุกพรึ่บ! Debut เมื่อช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นการตีพิมพ์ครั้งที่ 4 คาดว่าน่าจะวางตามร้านหนังสือโดยทั่วไปเร็วๆ นี้ครับ

ประโยคไฮไลท์

"บัตรเครดิตก็เหมือนแฟน
โลกทุนนิยมทำให้เราเชื่อว่ามันจำเป็นต้องมี
แถมมันยังทำให้เรารู้สึกเหมือนมีสิทธิพิเศษมากมาย
แต่ทันทีที่ใบแจ้งหนี้ตีกลับมา
มันทำให้เราเจ็บแสบด้วยดอกเบี้ยขูดเลือด
แถมยังลอยหน้าลอยตาว่าเราแจ้งคุณไว้ตั้งแต่ต้น"

"มนุษย์เกิดมาเพื่อทำร้ายกันและกัน"

"ทานยาหลังอาหารแล้วดื่มน้ำตามมากๆ การร้องไห้ทุกครั้ง ต้องอยู่ในความควบคุมของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ"

#ทานยาหลังอาหารแล้วดื่มน้ำตามมากๆ #จิราภรณ์วิหวา #SalmonBooks #LITFest2020 #LITFestDebut